ರಾಬರ್ಟ್ ಫ್ರಾಸ್ಟ್ ಅವರ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಕವನ "Fire and Ice" ಕೇವಲ ಒಂಬತ್ತು ಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಮನುಷ್ಯನ ಭಾವನೆಗಳ ತೀವ್ರತೆಯನ್ನು ಮತ್ತು ಅವುಗಳಿಂದ ಉಂಟಾಗಬಹುದಾದ ಜಗತ್ತಿನ ಅಂತ್ಯವನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ಚರ್ಚಿಸುವಂತೆ ಪ್ರಾಜ್ಞರನ್ನು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಕವನವು ಕೇವಲ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಕಾವ್ಯವಲ್ಲ; ಅದು ತಾತ್ವಿಕವಾಗಿ, ಮನುಷ್ಯನ ನಡವಳಿಕೆಯ ಪರಿಣಾಮಗಳನ್ನು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸುವ ಗಂಭೀರ ಚಿಂತನೆಯಾಗಿದೆ.
ಕವನದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ, ಫ್ರಾಸ್ಟ್ ಎರಡು ಪರಸ್ಪರ ವಿರೋಧಿ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು—ಅಗ್ನಿ ಮತ್ತು ಹಿಮ— ಜಗತ್ತಿನ ಅಂತ್ಯದ ಸಾಧ್ಯತೆಯನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಕೆಲವರು ಜಗತ್ತು ಅಗ್ನಿಯಿಂದ ನಾಶವಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ, ಇನ್ನು ಕೆಲವರು ಹಿಮದಿಂದ ಎಂದು ನಂಬುತ್ತಾರೆ. ಇಲ್ಲಿ "ಅಗ್ನಿ" ಎಂಬುದು ಕೇವಲ ಭೌತಿಕ ತತ್ವವಲ್ಲ; ಅದು ತೀವ್ರ ಆಸೆ, ಲಾಲಸೆ, ಸ್ವಾರ್ಥ ಮತ್ತು ಅತಿಯಾದ ಭಾವನೆಗಳ ಸಂಕೇತವಾಗಿದೆ. ಕವಿ ತಮ್ಮ ಅನುಭವದ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ, ಈ ಉರಿಯುವ ಆಸೆಯು ಜಗತ್ತನ್ನು ನಾಶಮಾಡಲು ಸಾಕು ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಆದರೆ,
ಫ್ರಾಸ್ಟ್ ಹಿಮದ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ಅವರು ಹೇಳುವಂತೆ, ಜಗತ್ತು ಎರಡನೇ ಬಾರಿ ನಾಶವಾಗಬೇಕಾದರೆ, "ಹಿಮ"ದ
ಶೀತತೆಯು ಕೂಡ ಸಮಾನವಾಗಿ ನಾಶಮಾಡಬಲ್ಲದು.
ಈ "ಹಿಮ" ದ್ವೇಷ, ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯ, ಹೃದಯವಿಲ್ಲದ ಶೀತ ಭಾವನೆಗಳ ಪ್ರತೀಕವಾಗಿದೆ.
ಇದು ಮನುಷ್ಯನೊಳಗಿನ ಸಂಕುಚಿತ ಭಾವನೆಗಳ ಶೀತತೆಯು
ಹೇಗೆ ಸಮಾಜವನ್ನು ಹಾಳುಮಾಡಬಲ್ಲದು ಎಂಬುದನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.
ಫ್ರಾಸ್ಟ್ ಈ ಕವನದ ಮೂಲಕ ನಮಗೆ ಎಚ್ಚರಿಸುತ್ತಾರೆ—ಅತಿಯಾದ ಆಸೆ ಮತ್ತು ದ್ವೇಷ ಎರಡೂ ಮಾನವ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಅಪಾಯಕಾರಿಯಾಗಿವೆ. ಈ ಎರಡು ಭಾವನೆಗಳು, ತೀವ್ರತೆಯಲ್ಲಿಯೇ, ನಾಶದ ಮೂಲವಾಗಬಹುದು. ಕವನದ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತತೆ ಅದರ ಸಂದೇಶದ ಗಂಭೀರತೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತದೆ. ಕೇವಲ ಕೆಲವು ಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿ, ಅವರು ಭಾವನೆಗಳ ನಿಯಂತ್ರಣದ ಅಗತ್ಯತೆಯನ್ನು ತೀವ್ರವಾಗಿ ಒತ್ತಿಹೇಳುತ್ತಾರೆ.
ಈ
ಕವನವು ಕೇವಲ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ
ನೀಡುವುದಿಲ್ಲ; ಅದು ಮಾನವ ನಡವಳಿಕೆಯ
ತಾತ್ವಿಕ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಯಾಗಿದೆ. ಫ್ರಾಸ್ಟ್ ಕವನದ ಮೂಲಕ ಹೇಳುವ
ಸಂದೇಶ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿದೆ: ನಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳು ನಿಯಂತ್ರಣವಿಲ್ಲದೆ
ಹೋದರೆ, ಅವು ಜಗತ್ತಿನ ಅಂತ್ಯಕ್ಕೆ
ಕಾರಣವಾಗಬಹುದು. ಈ ಕವನವು ಮಾನವತೆಯ
ಒಳಗಿನ ಅಂಧಕಾರವನ್ನು ಬೆಳಕಿಗೆ ತರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಮ್ಮೊಳಗಿನ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಲು ಪ್ರೇರಣೆಯಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ.
"Fire and Ice"
ಕವನವು ತನ್ನ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತತೆಯಲ್ಲಿಯೇ ವಿಶಾಲವಾದ ಅರ್ಥವನ್ನು
ಹೊತ್ತಿದೆ. ಫ್ರಾಸ್ಟ್ ಕೇವಲ ಕವಿ ಅಲ್ಲ;
ಅವರು ಮಾನವ ನಡವಳಿಕೆಯ ತಾತ್ವಿಕ
ವಿಶ್ಲೇಷಕರೂ ಆಗಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಕವನವು ನಮಗೆ
ನಮ್ಮೊಳಗಿನ ಉರಿಯುವ ಆಸೆ ಮತ್ತು ಶೀತ
ದ್ವೇಷದ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸಲು ಪ್ರೇರಣೆಯಾಗಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ. ಅಂತಿಮವಾಗಿ,
ಇದು ಕೇವಲ ಜಗತ್ತಿನ ಅಂತ್ಯದ
ಬಗ್ಗೆ ಅಲ್ಲ, ಅದು ಮನುಷ್ಯನ ಮನಸ್ಸಿನ
ಗಂಭೀರತೆಯ ಕುರಿತು ಒಂದು ಎಚ್ಚರಿಕೆಯ ಕವನವಾಗಿದೆ.
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ